Σύννεφα

Τα σύννεφα ίσως δεν μπορούμε να τα αγγίξουμε κυριολεκτικά- αν και αυτό γίνεται. Μπορούμε να τα δούμε να τα νιώσουμε όταν απελευθερώνουν τις στάλες τους. Όταν νιώθουν τα ίδια ότι όσο στέκονται στον ουρανό προσφέρουν μόνο σκέψη. ΄Όταν γίνουν όμως και πάλι νερό μπορούν να προσφέρουν στιγμές. Όλοι έχουμε αγγίξει ένα σύννεφο με το νου μας. Όλοι έχουμε όνειρα που δεν έπιασαν ποτέ ταβάνι. Έφτασαν στον ουρανό και τον ξεπέρασαν. Χάθηκαν μέσα στα σύννεφα. Κάποια από αυτά μέσα από τη βροχή επέστρεψαν, μας άγγιξαν ένιωσα αν πραγματικά είναι κτήμα δικό μας και δεν μας άφησαν μόνο να ονειροπολούμε. Άλλα μας αποκάλυψαν την αξία του να ονειρεύεσαι. Την αξία του να πραγματοποιεί μέσα από σκέψεις, από εικόνες που δε σου φαίνονται οικείες γιατί πολύ απλά δεν πιστεύεις ότι έχεις τη δύναμη να τις κάνεις στιγμές. Και γι αυτό το λόγο πρέπει να ζούμε κάθε στιγμή, γιατί η στιγμή μπορεί να είναι ένα όνειρό μας, μια επιθυμία μας που έφτασε ως τον ουρανό, τον άγγιξε και επέστρεψε πίσω για να μας δώσει ικανοποίηση. Τη βροχή αυτή από όνειρα και επιθυμίες δεν την φέρνουν οι εποχές αλλά η θέληση. Το σώμα ξεγελά. Κάθε τί το υλικό ξεγελά. Το μυαλό και η ψυχή δεν μπορεί να ξεγελάσει. Μπορεί απλά να γελάσει βλέποντας τόσο κόσμο να κουκουλώνετε κάτω από την καθημερινότητα. Ξέρει όμως η ψυχή την υποκρισία. Πόσο υποκρινόμαστε για αν φαινόμαστε απλά οι χειραγωγοί και όχι οι χειραγωγούμενοι. Να νομίζουμε απλά ότι εμείς κάνουμε το παιχνίδι. Όταν αφεθούμε όμως στο μυαλό και στην ψυχή μας θα δούμε την αλήθεια. Μια αλήθεια που πηγάζει από τις φιλοδοξίες μας, δηλαδή τα όνειρά μας. Και όταν ανακαλύψουμε την αξία τους τότε θα πετάξουμε πραγματικά στα σύννεφα. Γιατί τα σύννεφα δεν είναι εκεί ψηλά για να μας κρύβουν τον ήλιο και να μας καταβρέχουν αλλά για να μας θυμίζουν ότι ο ουρανός είναι απλά μια προέκταση του νου και των επιθυμιών μας.