Αυτό το κείμενο είναι σκέψεις μου, που ήρθαν με αφορμή τη λέξη φιλοδοξία στα πλαίσια μιας άσκησης στη δρματική σχολή.

Μην κοιτάς στον ουρανό αναζητώντας το Θεό. Ψάξε στα όνειρά σου, για να βρεις ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Αλλά μην μείνεις εκεί. Αν θες να λέγεσαι άνθρωπος πρέπει να φιλοδοξείς. Είσαι το τέλειο όν, και συμπεριφέρεσαι σα να είσαι το κατώτερο. Το να είσαι ταπεινός, είναι μια αρετή. Και βέβαια δεν έχουμε πολλές αρετές για να προσπεράσουμε μια από αυτές. Όταν γίνεσαι δούλος τησ ταπεινότητάς σου παύεις να φιλοδοξείς. Μάθε να πετάς στα σύννεφα χωρίς να ξεχνάς από που ξεκίνησες. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Αν και δεν μπορείς να αποκτήσεις τα πάντα μην μείνεις στην αρχή, διεκδίκησε ότι σου αναλογεί. Φιλοδοξώντας θα το πετύχεις. Τι κι αν πιστεύεις στη μοίρα, στο γραφτό ή όπως αλλιώς το έχουμε ονομάσει για να αποποιηθούμε τις ευθύνες των πράξεων μας, δώσε μια ευκαρία στον εαυτό σου να ακουμπήσει τον ουρανό έστω και νοητά. Ο ουρανός να μην είναι το ταβάνι σου αλλά ακόμη ένα επίπεδο για το καθ' ομοίωση ωσ προς το Θεό ή ως προς ότι ότι άλλο σε εξιτάρει σαν οντολογικά τέλειο. Η τελειότητα αρχίζει από την σκέψη σου, από το πως εσύ χρησιμοποιε΄ς το μυαλό σου. Οφείλεις όμως να μην τα αφήνεις να γίνονται υποχείριο κανενός. Η σκέψη είναι η υπαρξιακή ταυτότητα και είναι μοναδική.

Αυτή η επιθυμία για επιτυχία ανήκει στον καθένα μας, έτσι όμως υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα σε όλους. Αν δεν παλέψεις και δεν ανταγωνιστείς το συνάνθρωπό σου δε θα φτάσεις στο στόχο σου. Σε αυτό όμως που πρέπει να διαφέρεις για να έχεις ήσυχη τη συνείδηση σου είναι η διαδρομή. Μην σε επηρεάσει ο τρόπος του άλλου. Μείνε προσηλωμένος και χρησιμοποίησε θεμιτά μέσα. 'Οσο και να σε πολεμάνε μη δίνεισ άλλοθι στους εχθρούς σου. Η υπομονή πρέπει να γίνει σύμμαχος σου, όσο εσύ προσπαθείς να αξιοποιήσεις τα προτερήματα σου.

Σε ζάλισα... Δικέ μου γνώμες είναι όλα αυτά, από κάπου επηρεάστηκα και εγώ. Αν νομίζεις ότι η υποκειμενικότητά μου μπορεί να αγγίξει την αντικειμενικότητά ίσως να μην έχασες το χρόνο σου ακούγοντάς με. Αλλιώς προσπέρασέ με και συνέχισε την αναζήτησή σου για την επιτυχία...

Σύννεφα

Τα σύννεφα ίσως δεν μπορούμε να τα αγγίξουμε κυριολεκτικά- αν και αυτό γίνεται. Μπορούμε να τα δούμε να τα νιώσουμε όταν απελευθερώνουν τις στάλες τους. Όταν νιώθουν τα ίδια ότι όσο στέκονται στον ουρανό προσφέρουν μόνο σκέψη. ΄Όταν γίνουν όμως και πάλι νερό μπορούν να προσφέρουν στιγμές. Όλοι έχουμε αγγίξει ένα σύννεφο με το νου μας. Όλοι έχουμε όνειρα που δεν έπιασαν ποτέ ταβάνι. Έφτασαν στον ουρανό και τον ξεπέρασαν. Χάθηκαν μέσα στα σύννεφα. Κάποια από αυτά μέσα από τη βροχή επέστρεψαν, μας άγγιξαν ένιωσα αν πραγματικά είναι κτήμα δικό μας και δεν μας άφησαν μόνο να ονειροπολούμε. Άλλα μας αποκάλυψαν την αξία του να ονειρεύεσαι. Την αξία του να πραγματοποιεί μέσα από σκέψεις, από εικόνες που δε σου φαίνονται οικείες γιατί πολύ απλά δεν πιστεύεις ότι έχεις τη δύναμη να τις κάνεις στιγμές. Και γι αυτό το λόγο πρέπει να ζούμε κάθε στιγμή, γιατί η στιγμή μπορεί να είναι ένα όνειρό μας, μια επιθυμία μας που έφτασε ως τον ουρανό, τον άγγιξε και επέστρεψε πίσω για να μας δώσει ικανοποίηση. Τη βροχή αυτή από όνειρα και επιθυμίες δεν την φέρνουν οι εποχές αλλά η θέληση. Το σώμα ξεγελά. Κάθε τί το υλικό ξεγελά. Το μυαλό και η ψυχή δεν μπορεί να ξεγελάσει. Μπορεί απλά να γελάσει βλέποντας τόσο κόσμο να κουκουλώνετε κάτω από την καθημερινότητα. Ξέρει όμως η ψυχή την υποκρισία. Πόσο υποκρινόμαστε για αν φαινόμαστε απλά οι χειραγωγοί και όχι οι χειραγωγούμενοι. Να νομίζουμε απλά ότι εμείς κάνουμε το παιχνίδι. Όταν αφεθούμε όμως στο μυαλό και στην ψυχή μας θα δούμε την αλήθεια. Μια αλήθεια που πηγάζει από τις φιλοδοξίες μας, δηλαδή τα όνειρά μας. Και όταν ανακαλύψουμε την αξία τους τότε θα πετάξουμε πραγματικά στα σύννεφα. Γιατί τα σύννεφα δεν είναι εκεί ψηλά για να μας κρύβουν τον ήλιο και να μας καταβρέχουν αλλά για να μας θυμίζουν ότι ο ουρανός είναι απλά μια προέκταση του νου και των επιθυμιών μας.

Είναι βράδυ. Πλησιάζει 21.30. Πρώτη μέρα του έτους 2009 και πήρα την απόφαση να δημιουργήσω και εγώ ένα ιστολόγιο. Με προφανή σκόπο να κάνω γραπτές κάποις σκέψεις μου και να εκφράσω κάποιες απόψεις μου για καθημερινά γεγονότα. Το διαδύκτιο μου δίνει, όπως και σε όλους ελευθερία έκφρασης. Μου αρέσει να διαλογίζομαι και να γράφω, να μια ευκαρία να δημοσιοποιήσω τις σκέψεις μου. Είναι ωραίο αυτά που σκέφτεσαι εσύ να γίνονται προβληματισμοί για τους υπολοίπους γύρω σου και οι ιδέες για τους μελλοντικούς ανθρώπους. Δεν περιμένω να προκαλέσω επανάσταση με αυτά που θα γράφω κατά καιρούς, ούτε να γίνω πρώτο θέμα και ο επόμενος ήρωας των δελτίων ειδήσεων. Καλά όλα αυτά αλλα η υποκρισία περισσεύει. Και σαν μελλοντικόσ ηθοποίος κατ' επάγγελμα, το να υποκρίνομαι στην κοινωνία μου είναι δύσκολο. Η υποκριτική είναι τέχνη που την κατέχουμε όλοι ανεξεραίτως. Άπλα άλλοι υποκρίνονται ενσυνείδητα ή ασυνείδητα στα πλαίσια της καθημερινότητάς του και άλλοι διότι μέσα από αυτο βιώνουν την αλήθεια. Τελικά ποιοι είναι οι υποκριτές..... Στο θέμα αυτό υπάρχει ανάλυση και κουβέντα μεγάλη αλλά για άλλη φορά καλύτερα, έτσι κι αλλιώς αυτό το κειμενάκι είναι άπλα η αρχή. Αυτά τα λίγα λοιπόν... Θα επιστρέψω σύντομα να σχολιάσω και τους τίτλους <<να πετάς στα σύννεφα>> και <<άγγιξε τον ουρανό>> ....